Παλαιοί Γάλλοι αριστοκράτες, αδίστακτοι Κρεολοί τυραννίσκοι, αιθέριες γυναικείες μορφές μαραζωμένες από τη θλίψη ενός έρωτα δίχως ανταπόκριση, ζωντανεύουν στο μελαγχολικό κι απόμακρο Παρίσι όπως και στις κάποτε ακμάσασες και νυν τριτοκοσμικές πόλεις του Μεξικού, της Βενεζουέλας, των Αντιλών. Το "Μακρινές συγγένειες" αναπτύσσει την πλοκή του γύρω από τις περιπέτειες ενός μικρού Μεξικανού και του πατέρα του όπως τις έζησε και τις διηγείται ο ηλικιωμένος Γάλλος οικοδεσπότης τους. Με έκδηλα στοιχεία αστυνομικού μυθιστορήματος, το "Μακρινές συγγένειες" εξελίσσεται τελικά σε μια μυστηριώδη ιστορία φαντασμάτων, οπτασιών και άλλων αινιγματικών υπάρξεων στην οποία εγκλωβίζεται σταδιακά ο αναγνώστης, ακολουθώντας το νήμα της εξιστόρησης που συνιστούν από κοινού η αναζήτηση για τις χαμένες ρίζες των ηρώων, μια νοσταλγική αναπόληση και η ακατανίκητη επιθυμία επιστροφής στη νιότη. Το "Μακρινές συγγένειες" είναι ένα αριστούργημα που συνδυάζει ιστορία, λυρισμό, συναισθηματική ένταση, σφιχτοδεμένη πλοκή και διανοητικά "παιχνίδια" σε μια σύνθεση μοναδική, ένα καλοδουλεμένο οικοδόμημα της αφηγηματικής φαντασίας. Το βιβλίο παρουσιάζει ίσως ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Έλληνα αναγνώστη, αφού προσφέρει πολλά ερείσματα για προβληματισμό γύρω από την ελληνική ταυτότητα -σε κάποια αναλογία με το Μεξικό-, ιδίως όσον αφορά την αμφίσημη σχέση της Ελλάδας με το δυτικό κόσμο, αφενός, και με την ιστορία της, αφετέρου.