Εκτός όμως από το προσωπικό στυλ γραφής που στην περίπτωση του Blanchard είναι πραγματικά συναρπαστικό, η διάταξη και τα περιεχόμενα της ύλης αποτελούν συγκριτικό πλεονέκτημα για το βιβλίο αυτό. Πιο συγκεκριμένα: · Η διάκριση ανάμεσα στη βραχυχρόνια και μακροχρόνια περίοδο. Η σύγχρονη μακρο-οικονομική θεωρία δίνει έμφαση στη μακροχρόνια περίοδο (όπου οι τάσεις παρακολουθούνται σε επίπεδο δεκαετίας) λόγω της σημασίας του ζητήματος της οικονομικής ανάπτυξης. Η παραδοσιακή θεωρία εστιάζει στους επιχειρηματικούς κύκλους οπότε δίνει έμφαση στη βραχυχρόνια. · Ανάπτυξη. Το παρόν εγχειρίδιο ενσωματώνει τη σύγχρονη θεωρία της ανάπτυξης στο περιεχόμενό του. Η ανάπτυξη επηρεάζει το βιοτικό επίπεδο περισσότερο απ’ ότι οι κυκλικές διακυμάνσεις γεγονός που τα άλλα εγχειρίδια συχνά παραγνωρίζουν. · Κάλυψη του Κεϋνσιανού υποδείγματος. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι θεωρούν υποχρέωσή τους να διδάξουν λεπτομερώς το υπόδειγμα αυτό. · Έμφαση στις σχολές μακρο-οικονομικής σκέψης. Για πρώτη φορά σε προπτυχιακό εγχειρίδιο υπάρχει σύνοψη των συνεισφορών των ιερών τεράτων της μακρο-οικονομικής σκέψης. Οι μακρο-οικονομικές αντιπαραθέσεις πρέπει να αναδεικνύονται και δεν αποσιωπούνται. (Χρήστος Νίκας)