[...] Οι εικόνες του δεν αποτελούν αυτοτελείς συνθέσεις. Μπορεί να αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου έργου. Τα επεισόδια της αφήγησής του, εμπνέονται από το κυρίως θέμα και αξιοποιούν τα μελωδικά και ρυθμικά μοτίβα του έτσι ώστε να μην διασπάται η συνέχεια της ροής του έργου. Αναμιγνύει και μεταχειρίζεται διαφορετικές τεχνικές μέσα στο ίδιο έργο (λάδι, ακουαρέλα, κολάζ, σχέδιο, λιθογραφία). Συγχωνεύει δηλαδή διαφορετικές εκτελέσεις μέσα στην ίδια σύνθεση. Τα επεισόδια πλέκονται μεταξύ τους σας τις "fugas" του Μπαχ θυμίζοντας κυνηγητό ανάμεσα στις νότες, ενώ το θέμα προσφέρει την πρώτη ύλη, την οποία επεξεργάζεται ο καλλιτέχνης στο υπόλοιπο έργο. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, οι εικόνες κάπου περιμένουν σαν τις νότες. Τις δανείζεται για λίγο, κάθονται στο χέρι του και μετά χάνονται από εκεί που ήρθαν. [...] Ο Μανώλης Χάρος μέσα από έναν επαναστατικό ρομαντισμό, ρίχνει στα έργα του εκείνη την σταγόνα που θα αναταράξει το μονότονο κυματισμό της ζωής μας και θα δημιουργήσει δομές και σχήματα, πραγματικά έργα τέχνης. Ελένη Αθανασίου, ιστορικός τέχνης