Τούτο το βιβλίο του Ευθύμη Χαλκίδη είναι μια αποκάλυψη ενός γνήσιου συγγραφικού ταλέντου, πρωτότυπου και δυναμικού, που ξεπετιέται αυθόρμητα μέσα από τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις της μετανάστευσης και που μέσα από μια ατομική περίπτωση φωτίζει διάφορες πτυχές της, φωτεινές και σκοτεινές, που τις περιγράφει με μεγάλη δύναμη, ενάργεια, παραστατικότητα και ειλικρίνεια. Πρόκειται για μυθιστορηματικό χρονικό της ελληνικής μετανάστευσης και όχι μόνο, στη Δυτική Γερμανία, προς τα τέλη της 10ετίας του 60 και αρχές αυτής του 70, μαζί και με την παρεμβολή της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα. Η μετανάστευση αποτελεί στην αδιέξοδη εποχή μας το υπ αριθμόν 1 φλέγον παγκόσμιο πρόβλημα. Η ανεργία και η πείνα, φαινόμενα συμφυή με το καπιταλιστικό σύστημα, που αναπτύσσονται παγκόσμια με γεωμετρική πρόοδο, συντελούν πάντα σε σοβαρές μετακινήσεις πληθυσμών, φαινόμενο που προηγείται του καπιταλισμού και δεν είναι βέβαιο αν θα εξαφανιστεί μαζί του. Ολόκληρος ο Νέος Κόσμος, μετά την καθυπόταξη και την σε μεγάλο βαθμό εξόντωση των γηγενών από τους Ευρωπαίους κατακτητές, είναι η ιστορία της Μετανάστευσης. [...] (από τον πρόλογο του Βαγγέλη Σακκάτου)