Ο τόμος αυτός εγκαινιάζει την συνεργασία των εκδόσεων Άθως με τον επισμηναγό Νικόλαο Α. Ζουρνατζόγλου, ο οποίος σημειώνει στον πρόλογό του: «Τo ιστορικό της όλης προσπάθειάς μου, καρπός της οποίας υπήρξε το παρόν βιβλίο, έχει ως εξής: Γνώρισα τον μακαριστό Γέροντα Παΐσιο το 1988. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ακούγοντας προσκυνητές και αγιορείτες πατέρες να αφηγούνται διάφορες προσωπικές εμπειρίες για τον θεοφόρο Γέροντα, αισθάνθηκα την ανάγκη να συγκεντρώσω τις μαρτυρίες αυτές. Με θέρμη καρδίας άρχισα τη συλλογή, η οποία υπήρξε επίπονη, διότι απαιτούσε πολύ χρόνο και συχνές μετακινήσεις στούς τόπους διαμονής των ανθρώπων που προσφέρθηκαν να καταθέσουν τις μαρτυρίες τους. Πολύ σύντομα, στην αρχή ακόμη της έρευνάς μου, συνειδητοποίησα τον πνευματικό θησαυρό που έκρυβαν οι μαρτυρίες των προσκυνητών. Διότι σε κάθε μαρτυρία βρίσκει κανείς απαντήσεις σέ διάφορους προβληματισμούς, ενώ παράλληλα μας προετοιμάζουν, ενδυναμώνουν και μας εμψυχώνουν για τα επερχόμενα, που τόνιζε κατ΄΄ επανάληψιν ο Γέροντας ότι θα ζήσουμε». ... Θεωρούµε, όµως, οφειλήν προς τον αγιορείτην Γέροντα Παΐσιον και εις µνηµόσυνον τούτου, να είπωµεν µετά βεβαιότητος, ότι εις το πρόσωπόν του συνεκέντρωνεν την ποικιλίαν του αποστόλου, του προφήτου, του ευαγγελιστού, του διδασκάλου και, προ πάντων, του πατρός. Όλη η ζωή του Γέροντος ήτο αναστάσιµος. Εµαρτυρει την Ανάστασιν, ήτο δηλαδή, τύπος αναστάσεως, ο οποίος επτέρωνε µέ ελπίδας όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους που τον επεσκέπτοντο. … ο Γέροντας Παΐσιος είχε και τα αληθή χαρίσµατα της διοράσεως, της διακρίσεως και της προοράσεως, του Παρακλήτου. ... Και τούτο, διότι ο πατήρ Παΐσιος έζη µέ ταπεινοφροσύνην, αγάπην, νηστείαν, προσευχήν αδιάλειπτον, µέ καρδιακόν πένθος, υπακοήν και µέ συχνήν συµµετοχήν εις το Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Έγινε, δηλαδή, δοχείον της Θείας Χάριτος. Ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Αντώνιος