Το βιβλίο αυτό εξετάζει την εκπαίδευση τόσο σε τυπικά όσο και σε άτυπα περιβάλλοντα μάθησης, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα στην Ελλάδα, και τη συμβολή της στη διαμόρφωση της νεοελληνικής ταυτότητας. Πρόκειται για ένα πανόραμα της εκπαίδευσης της περιόδου 1880-1930, μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια και κτίρια, τη λαογραφία, τα παιδικά βιβλία και περιοδικά, τα τραγούδια και τα παραμύθια, το ελληνικό θέατρο σκιών και τη ζωγραφική της εποχής. Γιατί δόθηκε στο θέμα της άτυπης μάθησης τόσο λίγη προσοχή από τους ιστορικούς, τους θεωρητικούς της εκπαίδευσης και τους δασκάλους; Γιατί θεωρούμε ότι η εκπαίδευση υπάρχει μόνο στη σύγχρονη περίοδο και μέσα στους τέσσερις τοίχους μιας σχολικής τάξης; Ποια είναι η καλύτερη εκπαίδευση για τα παιδιά σήμερα; Πολλοί υποστηρίζουν ότι παρέρχεται η εποχή, που οι μαθητές μαθαίνουν εντός του σχολικού περιβάλλοντος. Και αν τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερα μέσα από τις εμπειρίες τους από τη ζωή, θα πρέπει να συνεχίσουμε να υποθέτουμε ότι μια καλή εκπαίδευση βρίσκεται μόνο μέσα στο σχολείο; Αυτά είναι μερικά από τα ζητήματα, τα οποία προσεγγίζει με ενάργεια ο συγγραφέας.