Ο Ηλίας Σάλαρης σπάνια βλέπει τον εαυτό του ως ζωγράφο. Τον βλέπει ως δάσκαλο. Έτσι βάλαμε ένα στοίχημα. Θα έβαζε μια σειρά έργα του κι εγώ θα τα μετέτρεπα σε ποιήματα. Τα ποιήματά μου είναι πρωτόλεια, γραμμένα σαν δημοτικά τραγούδια. Τα έργα του θυμίζουνε ηφαίστειο από χρώματα, μορφές, ιδέες. Και ταιριάξανε. Ας ταξιδέψουνε λοιπόν μαζί και ας χαθούν “σε μια λίμνη” ή “στο βυθό της θάλασσας. ‘Η ακόμη, “ανάμεσα τρεις θάλασσες”, γιατί εκεί “πνίγηκε η αγάπη μου, μικρή μου πάπια”.