Εκκινώντας από τον κλονισμό της εμπιστοσύνης μιας ολόκληρης κοινωνίας απέναντι στον εκπαιδευτικό θεσμό - με αιχμή του δόρατος την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση - τον οποίο προκάλεσε εν μέρει η αυτοδιάβρωση του κύρους και της αξιοπιστίας του λόγω της διάψευσης των ελπίδων και εξαιτίας των ανεκπλήρωτων προσδοκιών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών, που καλλιέργησε, ο συγγραφέας διερευνά σε μια σειρά μελετών του, οι οποίες καλύπτουν χρονικά το διάστημα μιας εικοσιπενταετίας, το ρόλο και τη λειτουργία της Εκπαίδευσης στη μακρά της πορεία αναζητώντας απαντήσεις στα κομβικά ερωτήματα "πως/ γιατί δημιουργήθηκε", "ποιος ωφελείται, τελικά και τι απ αυτή". Βασικοί του στόχοι, μέσα από την κατάθεση των ευρημάτων του, να απομυθοποιηθεί η ευρέως διαδεδομένη άποψη περί του α-πολιτικού χαρακτήρα της και να αποκαλυφθεί η αυθεντική της φύση ως πεδίου πολιτικο-ιδεολογικής διαπάλης και ως προϊόντος σύγκρουσης κι αλληλεπίδρασης διαφορετικών κοινωνικών και οικονομικών δυνάμεων με στόχο την εξασφάλιση της ισχύος και την κατάκτηση της ηγεμονίας. Αλλά και να καταδειχθούν οι εγγενείς δυνατότητες της -ως δυναμικά εξελισσόμενης (μέσα από συνεχείς αλληλεπιδράσεις κι αναμετρήσεις με τους υπόλοιπους τομείς της κοινωνικής ζωής) πραγματικότητας- να υπερβαίνει την αναπαραγωγική λειτουργία της και να μετατρέπεται σε μοχλό αναδιαρθρωτικών αλλαγών της κοινωνίας της οποίας αποτελεί συστατικό στοιχείο, στο πλαίσιο μιας συλλογικής κι ενσυνείδητης αντίστασης όλων των εμπλεκομένων στις εκπαιδευτικές διαδικασίες απέναντι σε κρατούσες εκπαιδευτικές λογικές κι επίσημα προωθούμενες πρακτικές που διαστρεβλώνουν τον παιδαγωγικό, μορφωτικό και κοινωνικό ρόλο της.