«Ο κάκτος πάνω στο τραπέζι τράβηξε την προσοχή του. Κοίταξε το φυτό με θαυμασμό, τα αγκάθια γύρω του το προστάτευαν. Οι άνθρωποι δεν το άγγιζαν, φοβόντουσαν τα τείχη του. Στη θέση του κάκτου έβαλε τον εαυτό του, ήταν μόνος και πλήγωνε τους ανθρώπους. Ο κάκτος όμως ήταν αυτόνομος, δεν χρειαζόταν κανέναν, δεν ένιωθε πόνο. Ζήλευε την υπόστασή του, ήταν το πιο όμορφο φυτό που είχε δει». Ο δεκαεπτάχρονος Ορφέας μεγαλώνει όλη του τη ζωή βουτηγμένος στις ενοχές και με έναν πατέρα που δε μοιάζουν να χωρούν στον ίδιο κόσμο. Ο μόνος τρόπος να ηρεμεί είναι όταν κάνει κακό στον εαυτό του. Το βράδυ των γενεθλίων του αποφασίζει να δώσει τη δική του λύση στα βάσανά του, όταν η γνωριμία με τη Δανάη τον κάνει να δει μια διαφορετική πλευρά της ζωής. Τα προβλήματα δεν αργούν να φανούν στη σχέση τους, καθώς ο Ορφέας εγκλωβισμένος στον δικό του κόσμο, δεν αφήνει χώρο για τίποτα άλλο στη ζωή του. Δίπλα του, ο αδερφός του και το αφεντικό του μάταια προσπαθούν να τον τραβήξουν από την άβυσσο στην οποία βουλιάζει όλο και περισσότερο. Θα καταφέρει ο Ορφέας να ξεφύγει από την τιμωρία που έχει βάλει στον εαυτό του και να βρει τη λύτρωση που τόσο λαχταρά;