...Έτσι όμορφα τα χρόνια περνούσαν κι όλο μπλέκονταν τα πολύχρωμα υφάδια μου με τα γερά στημόνια του χωριού στης ζωής μου το υφαντό. Υφαίνονταν κι η ψυχή μου σιγά-σιγά με των χρόνων τα ανεξίτηλα γνέματα.