Η Δράκου Κυριακή ως μια ειρηνίστρια δίνει με την ποίησή της νοήματα έντονου ανθρωπισμού, συναισθηματισμού, δημιουργικής φαντασίας, αξίες ζωής, αγάπη για την πατρίδα, τον κόσμο και τη φύση. Δείχνει με ρυθμό της ψυχής της και συναι- σθημάτων της , με διδαχτικότητα και ελπίδα τον δρόμο για να αντισταθούμε στην φθορά της εποχής. Μια στάλα φως στο σκοτάδι του νου, θα φέρει το γέννημα του ήλιου. Όταν μια ηλιαχτίδα πέσει στο πρόσωπο της μοίρας σαν επιλογή, τότε η ήλιος είναι μέσα στο βλέμμα μας. Το δάκρυ του ήλιου μάς ανοίγει τα βλέφαρα. Για να χορτάσει ήλιο η ψυχή, χρειάζεται να αφεθεί στη ζεστασιά. Το αφέγγαρο μέρος της καρδιάς αιμορραγεί.