Το νεοελληνικό θέατρο έχει ένα ευρύ και πλούσιο πεδίο, με σωζόμενα θεατρικά έργα από την εποχή της ύστερης Αναγέννησης και του μανιερισμού. Αρκετά από αυτά αποτελούν αξιοσημείωτους σταθμούς στην εξελικτική πορεία του νεοελληνικού θεάτρου. Ορισμένα σημαντικά θεατρικά έργα (ποιμενικό δράμα, κωμωδίες, δράματα), από την εποχή εκείνη μέχρι σχεδόν τα τέλη του 20ού αιώνα, εξετάζονται στο παρόν βιβλίο, τα οποία συχνά εκφράζουν πρωτότυπο πνεύμα, γόνιμη σύζευξη πολιτισμικών στοιχείων, πηγαίο και ανόθευτο κωμικό στοιχείο, σατιρική στόχευση, και από τον 19ο αιώνα μια ισχυρή ηθικοδιδακτική διάθεση. Συγχρόνως, από τον ίδιο αιώνα, αξιοποιούν ένα ευρύ πεδίο συμβολισμών, οι οποίοι συχνά υποδηλώνουν έναν αναμορφωτικό κοινωνικό στόχο, τουλάχιστον σύμφωνα με την πρόθεση των θεατρικών συγγραφέων. Από τον 20ό αιώνα, αρκετά θεατρικά έργα, ανάμεσα στα οποία τα εξεταζόμενα, προβάλλουν πλήθος από νεωτεριστικά στοιχεία, τόσο στο επίπεδο της δραματουργίας όσο και σ αυτό της ιδεολογίας, καθώς και της κριτικής ανάλυσης της πραγματικότητας. Στόχος του παρόντος βιβλίου είναι η ανάδειξη όλων αυτών των στοιχείων, καθώς και ενός προβληματισμού για σημαντικά ζητήματα, που σχετίζονται με την αξιολόγηση των έργων αυτών και με την προβολή της βαθύτερης σημασίας τους, σε συνδυασμό με την ένταξη τους στην ελληνική θεατρική ιστορία και στο ελληνικό ή και στο ευρύτερα ευρωπαϊκό ιστορικό και πολιτισμικό γίγνεσθαι.