[...] Παραδίδοντας στο αναγνωστικό κοινό, τον δεύτερο τόμο της "Μεσσηνιακής παράδοσης βίου", απερίφραστα θέλω να τονίσω, ότι αυτού του κόσμου των πατέρων μας την πνευματική ρώμη και αρχοντιά καταθέτω και καταγράφω. Ως οστούν εκ των οστέων αυτού του κόσμου που με έθρεψε μιλώ. Με την προσωπική βιωματική κατάθεση, με την ιστορική έρευνα και την λαογραφική αποτύπωση. Πίστη, αγάπη, τα δυο κλωνάρια της ψυχής αυτού του κόσμου, φυτεμένα στην μνήμη. Αυτή η μνήμη, - που μας γεννά και μας αναγεννά ως ανθρώπους και όχι ως άβουλους καταναλωτές - είναι ό,τι σήμερα χρειάζεται. Για να γεννηθεί ξανά, η πίστη και η αγάπη, που παρά τις ατέλειές του, διέθετε ο κόσμος των πατέρων μας. Δύσκολο το εγχείρημα, αλλά αναγκαίο. Κι αν καταφέρνει να δώσει το μωσαϊκό ενός βίου αντικειμένου στην σημερινή "βιολογία", του βίου των υπομενόντων, των αγωνιζομένων, των θυσιασμένων, τότε το εγχείρημα έχει πετύχει. Κι ο γράφων θα δώσει τη μαρτυρία του. (από τον πρόλογο του βιβλίου)