Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε άνετα να χαρακτηρισθεί ως λιβελλογράφημα. Ο χαρακτηρισμός είναι αναμενόμενος, μια και το γράψιμό του είναι προϊόν οργής, αγανάκτησης, αηδίας, αλλά και βαθιάς απογοήτευσης για την σημερινή κατάσταση της πνευματικής υστέρησης, ημιμάθειας, αποχαύνωσης, αλλά και σύγχυσης, στην οποία έχουν οδηγηθεί μεγάλα τμήματα του πληθυσμού αυτής της χώρας. Είναι λοιπόν αναμενόμενο ο τρόπος γραφής του να χαρακτηρισθεί επιθετικός, σαρκαστικός, υβριστικός, ακόμα και εξοργιστικός από εκείνους που προτιμούν τις ψευτοευγένειες και τους χατζηαβατισμούς. Πρέπει όμως και οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν στρέφεται εναντίον συγκεκριμένων προσώπων (άλλωστε τα πρόσωπα και τα προσωπεία είναι προϊόντα διαμόρφωσης ενός συγκεκριμένου πολιτικοκοινωνικού περιβάλλοντος), αλλά εναντίον μιας απόλυτα αναγνωρίσιμης νοοτροπίας, η οποία οδηγεί νομοτελειακά σε απαράδεκτες καταστάσεις, που βιώνουμε σχεδόν καθημερινά όλοι μας. Είναι αλήθεια ότι αυτή η χώρα έπαυσε εδώ και χρόνια να είναι η "ψωροκώσταινα" στους οικονομικούς δείκτες. Η τραγική όμως διαπίστωση είναι ότι έγινε "ψωροκώσταινα" στην ψυχή... Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης