Αν η "Αποσιωποιητική ηλικία", το πρώτο βιβλίο του Τέλλου Φίλη, ήταν μια ενδοσκόπηση στα χρόνια της κρίσης, για το τι κρατά , μέσα στον χρόνο, η μνήμη από το συναίσθημα, το "Ένας απλός υπάλληλος βιντεοκλάμπ" είναι η προσπάθεια να προσδιοριστεί ως τόπος το έξω από το αφηγούμενο πρόσωπο περιβάλλον και τι απέμεινε σ΄ αυτό μετά το τέλος των συναισθημάτων, ως ορισμός πατρίδας, έπειτα από τόσες απανωτές απώλειες αξιών που σκούριασαν, σαν βιντεοκασέτα πολλών απανωτών εγγραφών....

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Μου είπες: "μύρισε τη νύχτα για μένα" κι εγώ πνίγηκα από την απουσία τόσων φίλων μάτωσα, από χιλιάδες αγκάθια κομμένης απότομα αγάπης ανάμεσα σε νέες πατρίδες και παλιές χρόνια μετά θα αναρωτιόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά και τι από τις ρίζες μας απέμεινε μόνο αναγνωριστικό ετούτη η μυρωδιά της νύχτας που ποτέ δε μπορέσαμε να μοιραστούμε αλλά, κατάσαρκα φυλάττουμε ως Θερμοπύλες καθένας μόνος του σε τόπους ξένους, ξένοι κι εμείς ακατανόητοι, άμαθοι και αφελείς πνιγμένοι, μόνοι για τη στιγμή εκείνη της συνάντησης που ούτε καν προβλέπεται προς το παρόν πως θα υπάρξει...

Ξυπνώ σ’ ένα σπίτι που δεν ξημερώνει ποτέ...