"Η ελληνική οδύσσεια στην αμερικανική Δύση" ξεκινά με τα παιδικά χρόνια της Έλεν Παπανικόλα στο Χέλπερ της Γιούτα, έναν μικρό σιδηροδρομικό σταθμό της γραμμής Ντένβερ και Ρίο Γκράντε Γουέστερν. Οι κάτοικοι του Χέλπερ ήταν ένα συνονθύλευμα, ανομοιόμορφο όσο οπουδήποτε στη Δύση· Γάλλοι προβατάρηδες, Κινέζοι και Γιαπωνέζοι εστιάτορες, Αφροαμερικανοί, Έλληνες και Ιταλοί σιδηροδρομικοί κι ανθρακωρύχοι, Μορμόνοι, Εβραίοι, Σλάβοι επιχειρηματίες. Όμως ετούτο το βιβλίο δεν είναι η ιστορία της ζωής της Παπανικόλα, αλλά η ιστορία της μετανάστευσης των γονιών της στις Ηνωμένες Πολιτείες, της γνωριμίας τους και του γάμου τους, καθώς και των μετακινήσεών τους στη Δύση, σε αναζήτηση καλύτερης ζωής. Η Έλεν Παπανικόλα ξαναζωντανεύει και ερμηνεύει τις εμπειρίες μεταναστών πρώτης γενιάς, που μοχθούν για να επιτύχουν στην Αμερική δίχως να χάσουν την πλούσια κληρονομιά τους και που τελικά εμπλουτίζουν την κουλτούρα της δεύτερης πατρίδας τους.