Υπό Μηδενική γωνία είναι το βλέμμα των χαρακτήρων. Είναι η γωνία του πένθους, της αλληγορίας. Είκοσι ένα διηγήματα με κοινό θέμα την απώλεια -απώλεια προσώπων, μνήμης, πραγματικότητας, εαυτού, έρωτα. Μοναχικοί ήρωες, άλλοτε με φόντο επαρχιακό τοπίο, άλλοτε αστικό κι άλλοτε κάποιο αλλόκοτο ή παραισθητικό, Ξεδιπλώνουν σκέψεις, αισθήματα, εικόνες από την καθημερινότητά τους -φανερή ή και όχι. Ένας ένας, τον κάνατε όλοι το σάλτο και, τσουπ, την πηδήξατε την τσάκιση, από την "υγεία" στην "ανάπαυση", ε, δεν ήτανε και τίποτε δύσκολο, σκέφτεσαι, δυο-τρία εκατοστά απόσταση. Και να που τώρα αναπαύεστε όλοι σε παράταξη, κάτω από το σταυρό, μόνο εσύ ξέμεινες, για να θυμάσαι. Εσύ που ξέρεις γράμματα, να διπλώνεις χαρτιά και να γράφεις "Υπέρ αναπαύσεως" στη μια μεριά με ένα σταυρό από κάτω, "Υπέρ υγείας" στην άλλη και ανάμεσα να βλέπεις την τσάκιση, χαράδρα άπατη να χάσκει.