Η κατάρα του μίσους και του πολέμου ξερίζωσε από τις εστίες του τους ελληνικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας. Δεν ακούγεται, πλέον, στα μέρη εκείνα η ελληνική φωνή και το τραγούδι, παρά μένει σιωπηλή η "παγά λαλέουσα" της πίστης και της ελπίδας. Δεκαπέντε τραγούδια που άντεξαν στο χρόνο και αποτελούν το βασικό ιστό σε κάθε αναφορά για τη μουσική και ορχηστρική ραχοκοκαλιά των περιοχών αυτών και που, σε πείσμα των καιρών τραγουδιούνται και χορεύονται ακόμα από τους Μικρασιάτες αλλά και όλους τους Έλληνες. Τραγούδια από τα νερά της Πόλης και της Προποντίδας, μέχρι τα κοσμοπολίτικα "καφέ αμάν" της Σμύρνης, μέχρι τις παραλίες του Λιβισίου και της Μάκρης.