Οι ξένες κλώσσες είναι αλλιώς. Δεν μπερδεύονται στα πόδια σου, είναι μπολιασμένες με μεταλλαγμένο καλαμπόκι, είναι ανθεκτικές στα γαμοσταυρίδια, τα σεξουαλικά βρομόλογα, και σε γενικές γραμμές δεν καταλαβαίνουν χριστό. Η πατροπαράδοτη γαλανόλευκη δουλοπρέπεια των αρσενικών (800 χρόνια Ενετοί και Τούρκοι) έχει απόλυτη ανάγκη τη φροντίδα της ξένης κλώσσας. Γι’ αυτό και η ευχή της εναλλαχτικής ελληνίδας μάνας επί τας ασπίδας του νέου Μεσαίωνα αναγράφει: "Βρες, κανακάρη μου, καμιά αλάδωτη να μη μαρτυράει και τι της φτιάχνεις..."