Mετά την πρωτοφανή επιτυχία του Θανατάδικου, που έγινε το υπ’ αριθμόν 1 βιβλίο της χρονιάς για το περιοδικό Time, η Άλισον Μπέχντελ διηγείται με τον δικό της μοναδικό τρόπο πώς έγινε η καλλιτέχνις που ήθελε να γίνει η μητέρα της. Το Θανατάδικο της Άλισον Μπέχντελ ήταν ένα λογοτεχνικό φαινόμενο. Και τώρα, άλλη μια συναρπαστική ιστορία, αυτή τη φορά για τη μητέρα της: τη βιβλιοφάγος, τη μουσοτραφή, την πρωταγωνίστρια του ερασιτεχνικού θεάτρου. Κι ακόμα, τη γυναίκα που δυστύχησε μ’ έναν ομοφυλόφιλο σύζυγο, που με τις καλλιτεχνικές της φιλοδοξίες σημάδεψε την παιδική ηλικία της Μπέχντελ... και που έπαψε να φιλάει και να αγγίζει την κόρη της από τα εφτά της χρόνια. Μ ένα δολοφονικό χιούμορ, η Μπέχντελ ψάχνει απαντήσεις για το αγεφύρωτο χάσμα μάνας-κόρης. Και η έρευνά της πρέπει να διασχίσει πολλά στρώματα: από τον εμβληματικό ψυχαναλυτή του εικοστού αιώνα, Ντόναλντ Γουίνικοτ, ως την επιφοίτηση του Δόκτορος Σόυς, ώς την προσωπική ζωή της ίδιας της Μπέχντελ (μονογαμική... κατά συρροήν). Και τέλος, την ίδια τη Μάνα -με μια συνθηκολόγηση που θα ξαφνιάσει και θα συγκινήσει όλα των παιδιά των χαρισματικών μανάδων.