Το ξενοδοχείο της κυρίας Πολυξένης, χτισμένο στον Ισθμό, φθίνει ηρωικά. Οι ένοικοι λιγοστοί αλλά όχι λίγοι. Τέσσερις ζωηροί συνταξιούχοι με μεγαλύτερη οργή απ όση υπολόγιζαν και οι ίδιοι, ένας καθηγητής Φιλοσοφίας από το εξωτερικό που στέκει σαστισμένος ένα βήμα πριν την τελική έξοδο, δυο νεαρές αθυρόστομες πόρνες που ψάχνουν μια γωνία να περάσουν δεκαπέντε μέρες ξεκούρασης χωρίς επιπλοκές. Ανθρωποι ετερόκλιτοι, δίχως τίποτα κοινό. Τίποτα εκτός από την αγάπη, που είναι παντού παρούσα. Αυτή η τρυφερή, η απελπισμένη αγάπη θα τους ενώσει σε ένα σώμα, που με αυταπάρνηση θα αποφασίσει μια εμπνευσμένη, μια παράτολμη όσο κι απρόσμενη συνομωσία.