Αδαμάντιος Κοραής, Ανδρέας Κάλβος, Ρήγας Φεραίος, Διονύσιος Σολωμός, Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, Εμμανουήλ Ροΐδης, Ανδρέας Καρκαβίτσας, Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Κωστής Παλαμάς, Νίκος Καζαντζάκης, Κ. Π. Καβάφης, Ηλίας Βενέζης, Μ. Καραγάτσης, Γιώργος Σεφέρης, Ανδρέας Εμπειρίκος, Νίκος Εγγονόπουλος, Στρατής Τσίρκας, Γιάννης Ρίτσος, Οδυσσέας Ελύτης. Μια αναδρομή στις σπουδαίες μορφές της ελληνικής λογοτεχνίας του 19ου και 20ού αιώνα, οι ιδέες των οποίων δεν παύουν να τρέφουν και να συγκινούν με τη διαχρονικότητά τους. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον οθωμανικό ζυγό, οι συγγραφείς αυτοί στήριξαν την ελληνική ψυχή και την ώθησαν να μεγαλουργήσει θυμίζοντάς της το μεγαλείο που τη διακρίνει, πρόβαλαν τις αξίες και τα ιδανικά του γένους ως παρακαταθήκη για τις νέες γενιές που ακολούθησαν. Πάνω σ’ αυτά τα θεμέλια χτίστηκε η πνευματική ζωή της Ελλάδας και στηρίχτηκε το οικοδόμημα της ασύγκριτα πλούσιας γλώσσας μας. Στις μέρες μας υπάρχει γνωσιολογικό αδιέξοδο σε συλλογικό επίπεδο, κοινωνικά και πολιτικά συστήματα έφτασαν στα όριά τους, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, έλλειψη αξιών, διαστρέβλωση ιδεών κτλ. Μπροστά σ’ αυτήν την πραγματικότητα γίνεται επιτακτική η ανάγκη να γυρίσουμε λίγο πίσω για να ξαναβρούμε το βηματισμό μας. Όταν δεν έχουμε γλώσσα δεν έχουμε ούτε σκέψη. Έχουμε πληροφορίες, αλλά μας λείπει η κριτική σκέψη. Η άγνοια της γλώσσας και του πολιτισμού μας προκαλεί θλίψη, αγωνία για έναν πολιτισμό που πλούτισε τη ζωή της ανθρωπότητας. Ας παρακολουθήσουμε την πορεία της νεοελληνικής λογοτεχνίας μέσα στο χρόνο.