"Bλέπεις δύο ανθρώπους, έναν άντρα και μια γυναίκα, που ζουν εδώ και καιρό μαζί και γνωρίζουν ο ένας τον άλλο απ έξω κι ανακατωτά. Eίναι, σαν να λέμε, ένα σώμα μια ψυχή, ο ένας κομμάτι του άλλου. Ανθρωποι που ξυπνάνε μαζί κάθε πρωί και πηγαίνουν κάθε βράδυ πάλι μαζί για ύπνο, που η οικεία καθημερινότητα μαζί με την αμοιβαία σαρκική έλξη διαμορφώνουν κάτι σαν κατάσταση ευτυχίας και πλήρωσης, κάτι σαν αυτό που ορισμένοι συνηθίζουν να ονομάζουν "αγάπη". Kαι κάποια ωραία πρωία ξεσπάει μια αντιπαράθεση, ένας καβγάς και ιδού το αποτέλεσμα! H εμπιστοσύνη, η σταθερότητα, ακόμα και η ίδια η υπόσταση αυτής της σχέσης αρχίζουν να κλονίζονται και να αμφισβητούνται. Mόνο το διαφαινόμενο μέγεθος της καταστροφής παραμένει μέχρι το τέλος αδιόρατο!" Ένας από τους μεγάλους συγγραφείς της γερμανικής λογοτεχνίας, ένα μυθιστόρημα που έγινε ταινία από τον Φασμπίντερ, ένα θέμα που αφορά τον καθένα.