«Το κεφάλι του λαού. Να το ζήτημα. Φωτίσατέ το. Δεν θα είναι τότε ανάγκη να το κόψετε.» Δημοσιευμένο στο παράρτημα της «Παρισινής Επιθεώρησης» τον Ιούλιο του 1834, το διήγημα Μπροστά στη λαιμητόμο αποτελεί μια πολιτική καταγγελία, ένα «κατηγορώ» ενάντια στη θανατική ποινή αλλά και την αδιαφορία της κοινωνίας απέναντι στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των λαϊκών μαζών. Χρησιμοποιώντας τη λογοτεχνική φόρμα, ο Β. Ουγκώ καταγράφει το χρονικό ενός άνδρα που οδηγείται στην παρανομία λόγω των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών της εποχής και μοιραία καταδικάζεται σε θάνατο. Η εστίαση της αφήγησης είναι τέτοια που φέρνει στην επιφάνεια όλες τις κοινωνικές παθογένειες της εποχής, ώστε, τελικά, ο αναγνώστης δεν ασχολείται με το έγκλημα του παραβάτη αλλά με τα εγκλήματα της κοινωνίας.