[...] Δεν φοβούμαι τη διαφωνία. Η νομική μου παιδεία και η δικηγορική μου πείρα μάλλον με οδήγησαν σε μια περιοχή ηθικής αξιολόγησης, ώστε να θεωρώ την διαφωνία ως γέφυρα συναντήσεως και ως ευκαιρία να αποδοθεί ή επιβληθεί δίκαιον μάλλον, παρά ως καταγραφή μιας ατραπού για σύγκρουση. Εννοείται, ότι δεν πρέπει να γινόμαστε "δικομανείς" και αναιτίως επιδιώκοντες την διαφωνία σαν φτηνοί καυγατζήδες και φιλέριδες βυζαντινοί σχολαστικοί. Τρία πράγματα πρέπει να αποκλεισθούν. Πρώτο, η δουλική συμφωνία. Δηλαδή, η συμφωνία από φόβο προς τους δυνατούς της ημέρας. Δεύτερο η υποκριτική ουδετερότητα. Όταν η πόλις διχάζεται είναι άτιμο το να μην παίρνεις θέση, έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Και τρίτο, η δόλια παραπλάνηση. Που σημαίνει άλλα να πιστεύει κανείς και για λόγους καιροσκοπισμού άλλα να δηλώνει ως γνώμη και ως θέση δήθεν συμφωνίας προς άλλους. Καλή μ ένα λόγο είναι η συμφωνία, η συγκατάθεση και η συναίνεση υπό όρους όμως εντιμότητας και καθαρής προαίρεσης. Με αυτό το πνεύμα έγραψα τα όσα έγραψα στην "Μυριόβιβλο". Το επίκαιρο και το εφήμερο ήταν η πρώτη ύλη για τα άρθρα που θα βρείτε δημοσιευμένα σ αυτόν τον τόμο. Από την πολιτική επικαιρότητα ελάμβανα τα ερεθίσματα. Αυτή υπαγόρευε σ εμένα το προς αξιολόγηση θέμα. Εκεί, στον πίνακα του εφήμερου ανεγίγνωσκα τα γιγνόμενα. Τα συνέκρινα προς τα ιστορικώς γενόμενα, τα ιστορικά προηγούμενα ή προς τα ιστορικώς ανάλογα και τα προέβαλα στο μέλλον για να δω τα μελλούμενα. [...] (από τον πρόλογο του Βύρωνα Γ. Πολύδωρα)