Αντέχετε μια περιπλάνηση "στον κυκεώνα του μυαλού, στους άπειρους λαβύρινθους της σκέψης"; Τολμάτε να αρχίσετε ταξίδι για "το άπιαστο, τ ανέφικτο, τ αφάνταστο και το καινούριο"; Για πόσο μπορείτε να περιπλανηθείτε με πίστη στον κόσμο του στοχασμού και της συνείδησης; Μέχρι πού αποδέχεστε το ελεύθερο πέταγμα της σκέψης; Κι όταν γυρίσετε "στο παρόν, στη λογική στο πρέπει " δε θα πείτε ότι ήταν "όνειρο, παράκρουση, ή μέθη"; Σε έναν χρεωκοπημένο, άστεγο γέρο, τον Ιερεμία, εμφανίζεται ένα μυστηριώδες υπερκόσμιο ον. Αυτός, λοιπόν, βρίσκει την ευκαιρία να το ρωτήσει σχετικά με συμπαντικές και υπαρξιακές αλήθειες. Κατόπιν το παρακαλεί να τον ταξιδέψει στο μέλλον κι εκεί ερευνά την κοινωνία, τη σκέψη και τον πολιτισμό των ανθρώπων. Τελικά το ον αποφασίζει να διακόψει την έκσταση του γέρου Ιερεμία κι εκείνος επιστρέφει στο σήμερα και στην άθλια κατάστασή του με αγανάκτηση και δυσπιστία προς το προηγούμενο όραμα. Το ερώτημα που απομένει να απαντηθεί είναι αν όλα αυτά τα θαυμαστά που είδε ήταν απλά ένα όνειρο μιας χειμωνιάτικης νύχτας ή μήπως ένα σεργιάνι σε έναν κόσμο απόλυτα αληθινό, μα ακόμα εντελώς ανεξερεύνητο και απρόσιτο.