Η διαφθορά των πολιτικών στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, είναι "Συνταγματικά κατοχυρωμένη" και δεν πρόκειται να εκλείψει, αν δεν αλλάξει το Σύνταγμα. Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα, ενώ, με το άρθρο 4 του Συντάγματος αυτής, καθιερώνεται η ισότητα όλων των Ελλήνων ενώπιον του Νόμου και, με το άρθρο 26 αυτού, καθιερώνεται η διάκριση των κρατικών λειτουργών σε νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική, από τις οποίες η τελευταία ασκείται από τα δικαστήρια, τα οποία, κατά το άρθρο 87 του εν λόγω Συντάγματος, συγκροτούνται από τακτικούς δικαστές, που απολαμβάνουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία, υποκείμενοι μόνο στο Σύνταγμα και στους συνάδοντες με αυτό νόμους, με τα άρθρα 61, 62 και 86 του ίδιου Συντάγματος, τίθενται ορισμένοι φραγμοί στην ανεξαρτησία αυτή των δικαστών, όταν αυτοί πρόκειται να κρίνουν ποινικά αδικήματα των βουλευτών και των υπουργών... Η πιο πάνω "Συνταγματική κατοχύρωση" της διαφθοράς των πολιτικών επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι, μετά την κατά το έτος 1992 εκδοθείσα απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου, με την οποία αθωώθηκε (για τους λόγους που αναφέρονται στο κείμενο του παρόντος βιβλίου) ο πρώην Πρωθυπουργός, κ. Ανδρέας Παπανδρέου για τη συμμετοχή του στο σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης, ούτε το εν λόγω Δικαστήριο συγκροτήθηκε για να δικάσει κάποιον εν ενεργεία ή πρώην υπουργό ή υφυπουργό, ούτε άλλο κοινό δικαστήριο δίκασε κάποιον εν ενεργεία ή πρώην βουλευτή μέχρι το τρέχον έτος 2009, παρά το ότι, κατά το μεσολαβήσαν χρονικό διάστημα των 18 ετών, αποκαλύφθηκαν πολλά σκάνδαλα πολιτικών...