Το βιβλίο αυτό αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, πολύτιμη προσφορά στη θεατρική ιστορία μας, γιατί ο Νίκος Δενδραμής ήταν ένας απ τους λαμπρότερους ηθοποιούς της νεοελληνικής σκηνής και, σίγουρα, ο πιο άξιος "ρομαντικός εραστής" του κλασικού και σύγχρονου δραματολογίου στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Για τους μεταγενέστερους ωστόσο έμενε σχεδόν άγνωστος και μόλις τώρα τους δίνεται η ευκαιρία να τον γνωρίσουν. Εγώ είχαν την τύχη να τον χειροκροτήσω στα εφηβικά μου χρόνια, όταν πρωτοέμαθα τι εστί θέατρον από τις παραστάσεις του Φώτου Πολίτη στο Εθνικό. Και δέκα χρόνια αργότερα συνεργάστηκα μαζί του στον κατοχικό "Θίασο Μανωλίδου - Βεάκη - Παππά - Δενδραμή". Μετά την απελευθέρωση, ήμουνα θεατής στην προτελευταία εμφάνιση, στον "Έμπορο της Βενετίας" (ρόλος του Βασάνη). Το ίδιο εκείνο βράδυ ξεχώρισα και μια από τις ομορφότερες μαθήτριες της δραματικής σχολής που έπαιζαν βουβούς ρόλους. Το όνομά της ήταν Μπίλλυ Κωνσταντοπούλου. Γυρνώντας το 1949 από τετράχρονη παραμονή μου στο εξωτερικό, έμαθα κατάπληκτος πως ο Δενδραμής είχε εγκαταλείψει το θέατρο, και μάλιστα, καθώς ο ίδιος με πληροφόρησε, για πάντα!... Το γιατί και το πώς συνέβη αυτό το απροσδόκητο, αυτή η μοναδική περίπτωση στην ιστορία του θεάτρου μας, το μαθαίνουμε τώρα από την κυρία Μπίλλυ Δενδραμή, που στάθηκε αφοσιωμένη του σύζυγος, θυσιάζοντας τη δική της σταδιοδρομία στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Για όλους τους θεατρόφιλους το βιβλίο τούτο φέρνει φως σε ένα πολύχρονο σκοτάδι. (Αλέξης Σολομός)