Τι είναι αυτό που ενώνει την παράδοση με τη λογοτεχνία; Πώς θαύμασαν τη λαϊκή σοφία και την έκφρασή της οι ποιητές μας; Πώς θάμπωσαν από τα έθιμα της συμφοράς; Πώς μοιράστηκαν τη χαρά από εκείνα της γλυκύτητας της νιότης; Τι ρόλο έπαιξε η φύση στην έμπνευση του Σικελιανού; Πώς βιώνουμε το μοιρολόι μέσα στους στίχους του Ελύτη; Τι σημαίνει ξενιτιά για τον Βρεττάκο; Πώς ο Σεφέρης γονάτισε μπροστά στο σολωμικό έργο; Πού συναντιούνται η Κύπρος με την Κάρπαθο; Με ποια λαογραφικά σχήματα μπόλιασε τις τραγωδίες του ο Καζαντζάκης; Γνωστή για το συγγραφικό της έργο (“Νεοελληνική Λογοτεχνία Α΄΄ και Β΄΄”, “Ποίηση και Διδασκαλία”, “Έρευνα στη δημοτική μας ποίηση”) αλλά και για τη “μυσταγωγική” διδασκαλία της (Ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών) η Μαρία Μιράσγεζη άφησε μία παρακαταθήκη από άρθρα για το δημοτικό τραγούδι σε αντιπαραβολή με τη δόκιμη ποίησή μας...