-...

-...

...

...

Ο φόβος ότι από τις επιστημονικές αναλύσεις απειλείται δήθεν η μαγεία και η ποιητικότητα της ομορφιάς και των έργων τέχνης και κάθε άλλου είδους ανώτερης πνευματικής δραστηριότητας είναι μάλλον ανυπόστατος και αδικαιολόγητος....

Η μοναδική καταγεγραμμένη "επιδημία γέλιου" ξέσπασε σε ένα σχολείο της Τανζανίας το 1962....

...

Στο καινούργιο του βιβλίο, την εμπεριστατωμένη όσο και γλαφυρή πραγματεία "Συναισθησία ή το ημερολόγιο γράφει μπλε Ιουλίου", ο καθηγητής Θανάσης Ντινόπουλος μάς εισάγει στον γριφώδη κόσμο της συναισθησίας αλλά και των συναισθητικών συνανθρώπων μας....

Τι θα λέγαμε για κάποιον που ενώ γνωρίζει ότι είναι ζωντανός, θεωρεί ότι οι σάρκες του σαπίζουν, ότι δεν έχει αίμα, ότι του λείπουν εσωτερικά όργανα; Τι θα λέγαμε για κάποιον που το αριστερό χέρι του τινάζεται προς τον λαιμό του και τον σφίγγει για να τον πνίξει, ενώ το δεξιό χέρι προσπαθεί απεγνωσμένα να το σταματήσει; Τι θα λέγαμε για κάποιον που ξυρίζει μόνο το δεξιό μισό του προσώπου του, φοράει μόνο το δεξιό μανίκι του σακακιού του, τρώει μόνο το μισό φαγητό από το πιάτο του (αυτό που βρίσκεται δεξιά) και, αν είναι γυναίκα, βάφεται και χτενίζεται μόνο δεξιά; Τι θα λέγαμε για κάποιον που θεωρεί ότι η μητέρα του είναι «απατεώνας», κάποια που την υποδύεται; Τι θα λέγαμε για κάποιον που δεν αναγνωρίζει ως δικό του ένα μέλος του σώματός του και προσπαθεί να απαλλαγεί από αυτό; Τι θα λέγαμε για κάποιον που γελά όταν τον τρυπάς με μία βελόνα, για κάποιον που γελά ασταμάτητα στην κηδεία της μητέρας του, για κάποιον που φταρνίζεται όταν σκέφτεται να κάνει έρωτα ή οτιδήποτε έχει σχέση με το σεξ, για κάποιον που κοπρολαλεί ασταμάτητα και για κάποιον που ισχυρίζεται ότι βλέπει φαντάσματα; Τι θα λέγαμε για ένα άτομο που κοιμάται δεμένος για να μην σκοτώσει τη γυναίκα του; Τι θα λέγαμε για ένα άτομο που βάζει τα παπούτσια πριν φορέσει τις κάλτσες του ή που βάζει βούτυρο στο ψωμί πριν βάλει το ψωμί στην τοστιέρα; Τι θα λέγαμε για ένα άτομο που θα προσπαθήσει να γράψει με ένα κατσαβίδι ή να χτενίσει τα μαλλιά του με μία οδοντόβουρτσα; Τι θα λέγαμε για ένα κοριτσάκι που νιώθει το σώμα του να διαστέλλεται ή να συρρικνώνεται και, μάλιστα, να έχει επίγνωση της ψευδαίσθησης και να τη διακρίνει από την πραγματικότητα; Τι θα λέγαμε για μία μαθήτρια που αν ο δάσκαλος τη ρωτήσει «πόσο κάνει 2 φορές το 2», θα ξεφουρνίσει «μπλε»; Τι θα λέγαμε για κάποιον που έχει την αίσθηση ενός «φαντάσματος» που τον ακολουθεί και, μάλιστα, προσφέρει στο «φάντασμα» ένα κομμάτι κέικ; Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι υπάρχει οικογένεια της οποίας όλα τα μέλη πιστεύουν ότι ο πατέρας είναι ο Θεός, ο υιός ο Χριστός και η μητέρα το Άγιο Πνεύμα; Είναι προφανές ότι η κάκωση ή η δυσλειτουργία οποιασδήποτε αιτιολογίας σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, είναι δυνατόν να προκαλέσει αλλόκοτες συμπεριφορές...

Το θέμα του χρόνου και του χώρου –ένα από τα συναρπαστικότερα ερωτήματα που απασχόλησαν τη σκέψη των ανθρώπων από την αρχαιότητα