[...] Η πλεονεξία λοιπόν (από το πλέον έχειν) είναι η εμπαθής τάση να μην αρκείται κανείς σε ό,τι έχει, αλλά να επιδιώκει περισσότερα απ όσα κατέχει, δικαιούται ή έχει πραγματικά ανάγκη. Στην Καινή Διαθήκη η λέξη αυτή δηλώνει τη δίψα να κατέχει κανείς όλο και περισσότερα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τους άλλους, και μάλιστα συχνά το κάνει εις βάρος τους. Η πλεονεξία συμπίπτει σε μεγάλο βαθμό με την απληστία, τη διαστροφή της επιθυμίας, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από βιαιότητα και αναλγησία. Ο άνθρωπος δηλαδή δεν αρκείται στα αγαθά που του χάρισε ο δωρεοδότης Θεός, αλλά πιστεύει ότι η ύπαρξη του θα ολοκληρωθεί και θα εξασφαλιστεί πολύ περισσότερο, αν κατακτήσει και άλλα επιπλέον. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)