Ο άνθρωπος αφήνει στο διάβα του αμέτρητους ίσκιους σε σχήματα και χρώματα, το ίδιο και τα πράγματα. Η τέχνη δεν θα μπορούσε παρά να παρατηρήσει και να ενσωματώσει αυτή την ποικιλομορφία. Ονόμασα αυτή την ενότητα "Ο άνθρωπος και ο ίσκιος του" για να δείξω αυτή τη μεταφορική αλλά και ουσιαστική συνάντηση ανάμεσα στον άνθρωπο και στο χώρο του, τη φύση. Δύο ξύλινοι άνθρωποι, πρώην πλάτανοι, σκιές πραγματικών ανθρώπων, συναντώνται με μοναχικούς χώρους, τοπία, και συνομιλούν μεταξύ τους με διάθεση αμοιβαιότητας, όπως το φως και η σκιά, ο άνθρωπος και ο ίσκιος του. Γ.Κ.