Ἡ ἱστορία τοῦ μεγάλου πολέμου, τόν ὁποῖον ἐπεχείρησε μετ’ ὀλίγον, εἶνε ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους σειρά μεγάλων καί γενναίων πράξεων πολεμικῶν, ἔργων τῆς προσωπικῆς του ἀνδρείας, ἀλλ’ ἐν ταυτῷ καί λόγων καί προσφωνήσεων πρός τόν στρατόν ὑψίστης ἠθικῆς καί θρησκευτικῆς σημασίας. Εἰς τούς λόγους τούτους φέρεται πάντοτε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Χριστοῦ, τῆς Πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ πόλεμος ἄλλως τέ εἶχε θρησκευτικόν χαρακτήρα ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους, ἀφοῦ τοιοῦτον εἶχε δώση χαρακτήρα καί ὁ Χοσρόης, κηρύξας πόλεμον ἐξολοθρεύσεως ἐναντίον τῆς πίστεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκράτει δέ ὡς τρόπαιον αὐτό τό τίμιον ξύλον τοῦ Σταυροῦ, τοῦ ἱερωτάτου συμβόλου τούτου τοῦ Χριστιανικοῦ στρατοῦ.