Φτερουγισμένος άγγελος που πορεύεται στην καταχνιά της ζωής, γεμάτος θεϊκό φως από τις αρετές που ο άνεμος σκορπίζει από τη σάρκα της ψυχής. Ένα πλάσμα με διαφορετικές ιδιαιτερότητες της εξωτερικής του εμφάνισης, που σε πολλούς προκαλούν οίκτο, φρίκη, απέχθεια για το σακατεμένο αυτό ον που ξέχασε η φύση να το στολίσει με άνοιξη. Όμως οι ψυχικές αρετές είναι τόσο χειμαρρώδεις, που όποιος το πλησιάζει γεμίζει φως, γαλήνη, αισιοδοξία κι ευγνωμοσύνη. Είχε τη δύναμη να μη λυγίσει ποτέ παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε. Μόνο η προδομένη αγάπη τού ξεκόλλησε τα φτερά, πετώντας πάνω στο βράχο της οργής.