Το ανά χείρας βιβλίο αφηγείται την ιστορία των τρόπων συγκρότησης μιας παράδοσης, η οποία λειτουργεί ως ένα νοητικό σύμπαν που περικλείει ένα σύνθετο αφήγημα για τον "ελληνοχριστιανικό πολιτισμό". Ποιοι είναι οι Τρεις Ιεράρχες; Ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος φυσικά. Πώς συγκροτήθηκε όμως αυτό το αγιολογικό σχήμα και πότε; Γιατί περιλαμβάνει αυτούς τους αγίους και όχι κάποιους άλλους; Τι σχέση έχει με τον "ελληνοχριστιανικό πολιτισμό"; Γιατί η ημέρα μνήμης των Τριών Ιεραρχών είναι "σχολική εορτή"; Πότε καθιερώθηκε; Το βιβλίο προσπαθεί να απαντήσει σ αυτά τα ερωτήματα. "Ο δεύτερος βίος των Τριών Ιεραρχών" δεν είναι βιογραφία. Είναι μια σπονδυλωτή αφήγηση των τρόπων με τους οποίους μια τριανδρία αγίων απέκτησε συμβολική υπόσταση και συσχετίσθηκε, μέσω των εκπαιδευτικών μηχανισμών, με ευρύτερες πολιτισμικές, πολιτικές και ιδεολογικές διεργασίες τόσο εντός όσο και εκτός του νεοελληνικού κράτους. Συζητώνται οι συμβολικές διαστάσεις ενός εορταστικού γεγονότος, οι πολλαπλές σημάνσεις και λειτουργίες του "ελληνοχριστιανικού πολιτισμού", η συμπόρευση της θρησκείας με το έθνος στη νεοελληνική ιστορία, οι μεταβαλλόμενες εννοιολογήσεις του αγιολογικού σχήματος των Τριών Ιεραρχών ήδη από την εποχή της συγκρότησής του καθώς και η καταλυτική σημασία του στη διαδικασία αποτύπωσης των σχέσεων και των ορίων μεταξύ του "ελληνισμού" και του "χριστιανισμού". Το βιβλίο αποτελεί συμβολή στην κατανόηση τόσο της σύζευξης της ελληνικότητας με την Ορθοδοξία όσο και των πολλαπλών χρήσεων που είχε αυτή η σύζευξη στη νεότερη και σύγχρονη Ελλάδα.