Σ’ αυτήν την πρώτη ποιητική συλλογή της, η Ευτυχία Αλεξανδροπούλου «πέρασε» όπως μας λέει η ίδια, «από την επιβίωση στην επιτακτική υποχρέωση για Ζωή, με όχημα έναν Έρωτα». Ερχόμενη σε επαφή με την ψυχοθεραπεία και την ποίηση, καταλαβαίνει πως ο κόσμος συνεχίζει να υπάρχει, πως παραμένει δικός της μα δεν θα ’ναι ποτέ ο ίδιος. Μέσα απ’ τη σταδιακή βελτίωση μα και την παλινδρόμησή της ενίοτε, συνειδητοποιεί πως όλα αυτά είναι η ανθρώπινη πορεία. Ένας Έρωτας τη συντονίζει ψηλά και την απομακρύνει από τους χαμηλούς κραδασμούς του περιβάλλοντός της. Ένας Έρωτας -που τον βιώνει με απίστευτη ένταση- μ’ ένα ερωτικό υποκείμενο, ασθενές και απέναντι (ποτέ δίπλα, ποτέ εδώ), καθρέφτης ενός εξιδανικευμένου και ταυτόχρονα παθολογικού εαυτού, παρουσιάζεται μπροστά της. Δυο αρνήσεις θα κάνουν μια κατάφαση. Ένα νέο τραύμα θα αρχίσει να διορθώνει το παλιό. Ένας αγείωτος, ανεκπλήρωτος Έρωτας, εξαιρετικά εξαρτητικός και συνδεδεμένος με το παραμύθι (η Χιονάτη και ο ψηλός Νάνος) γίνεται ποιητική συλλογή και οδηγεί αυτός πια (κι όχι ο εραστής) την πρωταγωνίστρια στη διέξοδο. Κι εύχεται η καταγεγραμμένη εμπειρία μιας τέτοιας ερωτικής ιστορίας να γίνει και για τους αναγνώστες, ΔΙΕΞΟΔΟΣ.