"Εσύ τι πιστεύεις δηλαδή, πως όλα στη ζωή είναι αγαπητά, χαλαρά και αυτάρεσκα; Όχι, δεν είναι έτσι· η δυστυχία είναι ένας κρανίου τόπος, όπου απαριθμείς την τυχαία ανθοφορία των λουλουδιών. Χωρίς πόνο δεν θα είχε στήριγμα ο κόσμος. Αλήθεια, σ΄΄ έναν κόσμο όπου θα κυριαρχούσε αέναα η βαρετή γαλήνη, πώς θα μπορούσες να διακρίνεις το καλό απ΄΄ το κακό; Το σωστό απ΄΄ το λάθος;" Ο Μάρκο πάσχει από πρόωρη γήρανση, μια σπάνια ασθένεια που του στερεί την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας και τους εφηβικούς του έρωτες. Καθώς, όμως, το σώμα του γερνά και εξασθενεί, ο νους του ανδρώνεται, μπολιασμένος από τη δύναμη της ποίησης. Ο πατέρας του, Στέφανο, είναι δεινός μελετητής της αρχαίας ελληνικής γραμματείας - αυτή αποτελεί το νήμα που τους συνδέει. Ποιος από τους δυο γίνεται για τον άλλον "ο έμπορος του φωτός"; Μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, αναζητούν μια ρωγμή απ΄΄ όπου ελπίζουν ότι θα δραπετεύσουν από την ασχήμια, την αρρώστια, τον θάνατο. Μετά τον "Βιβλιοπώλη του Σελινούντα", που αγαπήθηκε από τους Έλληνες αναγνώστες, ο Ρομπέρτο Βεκιόνι επιστρέφει με ένα ακόμα λαμπρό μυθιστόρημα για τη γενναιότητα της ψυχής μπροστά στις πιο ακραίες δυσκολίες.