Ο Έρωτας στους Τάφους, με σχέδια του Πάνου Βαλσαμάκη, πρωτοεκδόθηκε το 1943 στην κατοχική Αθήνα από τις εκδόσεις Πήγασος. Ο Δημοσθένης Βουτυράς (1872-1958) διανύοντας τότε την έβδομη δεκαετία της ζωής του, είχε ήδη δημιουργήσει μια πλούσια και πρωτοποριακή συγγραφική παραγωγή σημαδεύοντας βαθιά τη φιλολογία της εποχής του. Στα περισσότερα από τα εννέα διηγήματα της συλλογής οι ήρωες αναπνέουν με ελευθερία σε άλλους κόσμους, αναζητώντας την αλήθεια σε τόπους όπως ένα νεκροταφείο, στον ονειρικό βυθό μιας θάλασσας, σε μέρη μακρινά κι εξωτικά, σε άγριους πολιτισμούς αρχαίων χρόνων, στον χώρο της φαντασίας, σε τόπους που αψηφούν την ύλη, στον παράδεισο ή στην κόλαση, αλλά ποτέ στην ασφυκτική και φρικαλέα πραγματικότητα του πολέμου και της Κατοχής. Ο Βουτυράς δεν καταγράφει άμεσα τη ζωή της κατοχικής Αθήνας, άλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν απαγορευτικό για οποιαδήποτε δημοσίευση. Το περιρρέον κλίμα του θανάτου όμως αντηχεί ως αντίστιξη σε πολλά από τα διηγήματα, ενισχύοντας τις αντικοινωνικές τάσεις των ηρώων του. Με τον προκλητικό τίτλο, την τολμηρή θεματολογία και τον εξπρεσιονιστικό, αυθεντικά μοντέρνο τρόπο αφήγησης Ο Έρωτας στους τάφους φέρει τη σφραγίδα της συγγραφικής ιδιοφυΐας του Βουτυρά, που με την λοξή του ματιά φωτίζει επίμονα τις παραδοξότητες του ατελούς κατασκευάσματος της φύσης που ονομάζεται άνθρωπος και κατ’ επέκταση ανθρώπινη κοινωνία αφήνοντάς μας ένα πλούσιο έργο, με αξιοθαύμαστη αντοχή στον χρόνο, που μέλλει ακόμα να ανακαλύψουμε την μοναδική αξία του στα ελληνικά γράμματα…