Οι δεκαετίες του 1960, του 1970 και οι κατοπινές τους, και ταυτόχρονα ο μικρόκοσμος της ελληνικής κοινωνίας, όπως περνάνε ζωντανά μες στη μνήμη και τη γραφή της Λένας και του Σίμου Οφλίδη. Συμβάντα ιδιαίτερα της χαμοζωής πλάι σε καταστάσεις που σημάδεψαν τη χώρα συνολικά, ήρωες-τύποι συνηθισμένοι, μα πάντα αυθεντικοί, έρχονται και φεύγουν λάμποντας μες στις σελίδες των εφτά διηγημάτων, που απαρτίζουν αυτό το βιβλίο, με ταπεινότητα και υπαινικτική πληρότητα· η Πίστη κάποιου υπογείου πρώτα κι έπειτα κυρία ενός μικροσκοπικού διαμερίσματος, η Ασημίνα ή Μίνα, μεγαλοκοπέλα κάπου στον κάμπο των Φρούτων, ο Θανασάρας ο Μπασκίνας και κολλητός του αριστερού Βαγγέλη, η Μάρω, θαμώνας τακτικός στα προαύλια των εκκλησιών της Θεσσαλονίκης, ο Σωτηράκης παθιασμένος με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στις υπόγες της μεγάλης πόλης. Πρόσωπα δίχως αίγλη ιδιαίτερη, που ωστόσο φέγγουν χάρη στη λάμψη, που κάθε νοσταλγική καρδιά αναγνωρίζει ως φωτοστέφανο στις όψεις των αγίων της καθημερινότητας.