Ο Νικόλαος Α. Μαργιωρής, ως άλλος Πυθαγόρας, γεννήθηκε στη Σάμο το 1913. Μεγάλωσε, σπούδασε και σταδιοδρόμησε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Στο πνευματικό μονοπάτι τον οδηγεί ο Δάσκαλός του Κρίνο Αντρέ Σαλβατόρ Ντε Κάστρο. Στην πορεία επισκέπτεται και μαθητεύει σε Ινδίες και Θιβέτ. Ως έφεδρος αξιωματικός λαμβάνει μέρος στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολέμησε στο Ελ Αλαμέιν και στο Ρίμινι, δυο μάχες καθοριστικές για την έκβαση του Πολέμου. Ξεχείλιζε από αγάπη για την πατρίδα Ελλάδα. Τραυματίζεται σοβαρά στον Εμφύλιο. Για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα τιμήθηκε με πολλά παράσημα. Τιμήθηκε επίσης δύο φορές με τον Σταυρό του Αγίου Μάρκου για την προσφορά του στην Εκκλησία και τη Θρησκεία από τους Πατριάρχες Χριστόφορο και Νικόλαο ΣΤ΄. Έζησε διακριτικά διδάσκοντας και μαγνητίζοντας τις ψυχές όπως κανένας σύγχρονός του. Πολύβουο μελίσσι τις μάζευε γύρω του να πάρουν το νέκταρ των λόγων του. Τι ήταν αυτό που τις μαγνήτιζε; Ήταν το Φως του, όλη αυτή η απέραντη ενέργεια που ακτινοβολούσε και σε έκανε να θέλεις να είσαι κοντά του, να μάθεις, να καταλάβεις την αλήθεια της δικής σου ύπαρξης, της δικής σου μικρής ζωής. Τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια της ζωής του έζησε στην Αθήνα, όπου ίδρυσε τη Νεοπυθαγόρεια Φιλοσοφική Σχολή «ΟΜΑΚΟΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ» στα Εξάρχεια. Εκεί συνέγραφε, δίδασκε, θεράπευε και δεχόταν καθημερινά με αγάπη τους μαθητές και επισκέπτες του. Όλες οι διδασκαλίες και το συγγραφικό του έργο προέρχονται και απορρέουν από τα βαθιά εσωτερικά και μυστικιστικά του βιώματα. Ο ίδιος δήλωνε Χριστοκεντρικός και Χριστοκρατικός Μυστικιστής. Ως την τελευταία του πνοή, η ζωή του στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. Άφησε πίσω του πλούσιο συγγραφικό έργο και σχολές ανά την Ελλάδα, που διευθύνουν δικοί του μαθητές.