[...] Η άγνωστη, ταυτότητα του Λ. Σ. Καλογερόπουλου, αποτελεί μια ευνοϊκή συνθήκη για την κειμενική προσέγγιση ενός έργου που παρ όλη την αντικειμενικά -σύμφωνα με τις αισθητικές απαιτήσεις του συγκεκριμένου λογοτεχνικού είδους- μικρή αξία του, βοηθά να καταλάβουμε τη θέση και την κατάσταση της αφηγηματικής πεζογραφίας στη λογοτεχνία των πρώτων δεκαετιών του νέου ελληνικού κράτους. Παρ όλα αυτά, είναι μικρή έως ελάχιστη η απόσταση του "Φλώρου" από μυθιστορήματα των οποίων η θέση στην ιστορία της πεζογραφίας μας της περιόδου 1830-1880 έχει εξασφαλιστεί -στη βάση της συνεκτίμησης της ιστορικής σημασίας με τη λογοτεχνική αξία τους. Η σημασία του "Φλώρου" ως έργου αντιπροσωπευτικού της πρώτης περιόδου της πεζογραφίας μας γίνεται μεγαλύτερη, στην περίπτωση που περιοριζόμαστε στο πρώτο μισό της περιόδου, δηλαδή στο διάστημα ανάμεσα στο 1834 και στο 1860. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)