Η «Ελληνική Νομαρχία», βιβλίο που τυπώθηκε, όπως αναγράφεται στο εξώφυλλό του, «εν Ιταλία 1806», έχει θεωρηθεί από τους ιστορικούς, Έλληνες και ξένους, ότι αποτελεί μετά το «Θούριο» του Ρήγα, το πιο ριζοσπαστικό προεπαναστατικό εθνεγερτικό κείμενο, κατατασσόμενο στην πρωτοπορία του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Το έργο είχε τεράστια απήχηση στον παροικιακό κυρίως ελληνισμό και συνετέλεσε τα μέγιστα στην απόφαση και στην οργάνωση για την Εθνεγερσία του 1821. Το πρόβλημα ποιος κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο του «Ανωνύμου του Έλληνος» απασχόλησε την ελληνική γραμματεία όλο το 19ο και τον 20ο αιώνα, με προτάσεις κάθε φορά για διάφορα πρόσωπα, όπως ο Ιωάννης Κωλέττης, ο εγκατεστημένος στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας μορφωμένος Γιαννιώτης έμπορος Σπάχος, ο Περραιβός, ο Ψαλίδας, όπως όμως ακόμη και ο Αδαμάντιος Κοραής, ο Ιωάννης Καποδίστριας και άλλοι. Σε αυτό το βιβλίο επιχειρείται να επιβεβαιωθεί η θέση που προβλήθηκε στο παρελθόν με εμπεριστατωμένη αιτιολογία από τον λόγιο ερευνητή φιλόλογο Κώστα Παπαχρίστο, ότι η «Ελληνική Νομαρχία» είναι έργο του Κορίνθιου ιατροφιλόσοφου Γεωργίου Καλαρά, με τεκμηρίωση που στηρίζεται σε διάφορα κρίσιμα για το ζήτημα έγγραφα και άλλα πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία.