Μέσα από αυτή την ιστορία καλούμαστε να πραγματοποιήσουμε κι εμείς το ενδόμυχό μας ταξίδι, με σκοπό την επανανοηματοδότηση του εαυτού μας. Επιλογή μας είναι να μην φοβόμαστε, διότι ο φόβος είναι ο ιστός που εμείς οι ίδιοι υφαίνουμε, επειδή δεν θέλουμε να βιώσουμε την αποτυχία, τη θλίψη, την αγωνία, γιατί μας έχουν μεταλαμπαδεύσει ότι είμαστε «τέλειοι». Ποιος καθορίζει όμως το «τέλειο»; Απλά, έχουμε ηθικό χρέος να είμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Η ζωή παύει να έχει ενδιαφέρον όταν απλά παραμένεις βαλτωμένος σε ένα δικό σου εσωτερικό κόσμο, σε μια δική σου εσωτερική πραγματικότητα. Χάνεις το ταξίδι, το κάλεσμα να ζήσεις πέρα από τα τετριμμένα, παραμένοντας μόνο σε όσα γνωρίζεις. Ας παραχωρήσουμε στον εαυτό μας την άδεια να ζήσει την αυθεντική ζωή, να σταθεί μπροστά στην αλήθεια και να είναι παρών σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, χωρίς φόβο και ντροπή. Μόνο με οδηγό την αγάπη, πρώτα απέναντι στο εαυτό μας και ύστερα απέναντι στον συνάνθρωπό μας. Εσείς όμως αποφασίζετε! Εγώ είμαι απλά εγώ! Αγαπητοί μου… καλό ταξίδι στον όμορφο και θαυμαστό κόσμο που ξεδιπλώνεται μπροστά σας!