Περιεχόμενο αυτού του βιβλίου είναι η περιγραφή της εσωκομματικής λειτουργίας της Νέας Δημοκρατίας, το χρονικό διάστημα 1984-1992 .Έχει την αξία μιας προσωπικής μαρτυρίας, που δεν περιορίζεται σε ένα ταξείδι μνήμης στο παρελθόν, αλλά τεκμηριώνεται με 883 έγγραφα. Βασικός άξονας του κειμένου είναι η περιγραφή του μετασχηματισμού της Νέας Δημοκρατίας από κλειστό αρχηγικό κόμμα οπαδών, στο οποίο η αξία του κάθε στελέχους καθορίζεται από τον βαθμό εύνοιας του Αρχηγού, σε ένα ανοιχτό δημοκρατικό κόμμα ενεργών πολιτών, στο οποίο η κομματική ιεραρχία δομείται αναλόγως της προσφοράς του καθενός στον κοινό αγώνα. Την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ήταν ο Κ. Μητσοτάκης, ο Ηγέτης μετά τον Ηγέτη Κ. Καραμανλή, οποίος εμπνεύστηκε και προώθησε τον εκδημοκρατισμό του κόμματος και επομένως είναι το κυρίαρχο πρόσωπο στην όλη αφήγηση. Ήταν ένα εγχείρημα με ευρύτερη πολιτική διάσταση, που έτεινε να άρει την αντιπαλότητα ανάμεσα στον πολίτη και στο κομματικό σύστημα, που σήμερα έχει φτάσει σε οδυνηρή, για τον Λαό μας, ρήξη. Η δημοκρατική φύση του Προέδρου Κ. Μητσοτάκη, που δεν του επέτρεπε να καθοδηγεί μαζανθρώπους, είχε καθοριστικά συντελέσει στο να αναδυθεί ένας αποστολικός ρόλος των στελεχών, που τα ενέπνεε και τα οιστρηλατούσε για την από κοινού επίτευξη του επιδιωκόμενου στόχου. Αναπτύχθηκε, έτσι, μια έντονη διάθεση προσφοράς στο κόμμα, με μια πολύτιμη κομματική νοημοσύνη, που την ταύτιζε με συμβολή στη διαμόρφωση μιας καλλίτερης κοινωνίας. Ήταν σαν να είχε φυσήξει μια αύρα πολιτικής αρετής, που προέτρεπε τα στελέχη να κάνουν όλα αυτά που όφειλαν και όχι αυτά που τους άρεσαν, και όμως να χαίρονται. Η περίοδος εκείνη έχει μείνει στην μνήμη των νεοδημοκρατών που την έζησαν, και ιδιαίτερα των στελεχών που συμμετείχαν στον νικηφόρο αγώνα για μια καλλίτερη Ελλάδα, ως η χρυσή εποχή της Οργάνωσης του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.