Το είχε καταλάβει και είχε γίνει πεποίθησή του όλο τον τελευταίο καιρό. Πώς ακόμα και μια αχτίδα ήλιου, για να ακουμπήσει πάνω σου, όχι να σε ζεστάνει· απλά, να ακουμπήσει πάνω σου, πρέπει να την αγοράσεις. Πρέπει να την πληρώσεις. Ακριβά. Με αφθονία. Με όλο σου το συναίσθημα. Με την ηρεμία του μυαλού και της ψυχής σου. Με ό,τι υλικό αγαθό διαθέτεις. Δεν αγοράζεται φθηνά ο Ήλιος του χειμώνα. Για να ακουμπήσει στο παράθυρό σου ή στην άκρη του κρεβατιού σου, πρέπει να του τάξεις. Εκδίδεται ο Ήλιος. Πληρώνεται ο ήλιος για να ταξιδέψει πάνω στο κορμί σου. Δίνεται σ αυτόν που θα προσφέρει τα πιο πολλά. Σαν ανεκτίμητο έργο τέχνης, που γνωρίζει την αξία του. Και πληρώνεις για να το αποκτήσεις· παροδικά. Όχι μόνιμα. Εκπορνεύεται ο ήλιος το χειμώνα. Ποτέ δε δίνεται ολοκληρωτικά... Παροδικά μόνο. Σαν πόρνη. Ο Ήλιος...