Αν η ποίηση του Κ. Γ. Καρυωτάκη εξακολουθεί να μας συγκινεί είναι γιατί δεν σταματά να τροφοδοτεί τον στοχασμό μας. Αν συνεχίζει να προκαλεί νέες αναγνώσεις είναι γιατί δεν έχει αποκαλύψει ακόμα όλα τα μυστικά της. Και είναι χαρακτηριστικό ότι τα μυστικά αυτά δεν βρίσκονται κρυμμένα μονάχα κάτω από το έδαφος της ποίησής του, αλλά και μέσα στα υπόλοιπα γραπτά του ή τα γραπτά των ομοτέχνων του. Στις δύο αυτές περιοχές εστιάζουν το ενδιαφέρον τους οι συγγραφείς του βιβλίου οι οποίες επιχειρούν, εκκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες –η Χρύσα Φάντη από το έργο των μεταγενέστερων και η Ευσταθία Δήμου από το σημείωμα της αυτοχειρίας– να συναντηθούν μέσα στην ποίηση του Καρυωτάκη, όσο το δυνατόν πιο κοντά στον πυρήνα της.