Ποιος άνθρωπος άραγε δεν έχει αναζητήσει τον όρο της δικής του, προσωπικής ευτυχίας; Τι είναι αυτό που μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους και κατά πόσο είναι εύκολο και εφικτό να αποκτηθεί αυτή, η μοναδική, πολυπόθητη ευτυχία; Ο Ιγκόρ, πετυχημένος καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο είναι ένας από εμάς. Αναζητητής. Όλα ξεκινούν όταν ο Ιγκόρ έχει έναν βαρύ, τραχύ βήχα ο οποίος τον βασανίζει εξαιρετικά. Κάποια στιγμή ο Ιγκόρ ενώ βήχει βγαίνει μέσα από το στόμα του ένα μικρό, κόκκινο κουνούπι. Ο Ιγκόρ αρχικά το αγνοεί και το υποτιμά. Μήπως όμως κάνει λάθος; Ποιος είναι ο ρόλος και η θέση του κουνουπιού Ντιμόν; Μερικές φορές είναι ανέλπιστα πιο δύσκολο να είναι κανείς ένα συγκεχυμένο «τίποτα», παρά ένα «κάτι» συμπαγές, συγκεκριμένο. Πώς και γιατί πρέπει να οριοθετούμε τους άλλους; Ποια είναι τα όρια του Ιγκόρ, τα δικά σου, τα δικά μου; Αν όλοι μας φέρουμε κάποια ταμπέλα, ποια είναι η δική σου, η δική μου, του Ιγκόρ; Γιατί λοιπόν δεν παραδίνεσαι στη Μοίρα σου; Δεν ξέρω ποιο είναι χειρότερο όμως, το να αγαπά κανείς υπερβολικά τον εαυτό του ή να μην τον αγαπά καθόλου; Άραγε θα νικήσει, ή θα ηττηθεί ο Καθηγητής απ’ αυτό το μικρό κόκκινο κουνούπι; Η ευτυχία είναι στο χέρι μας. Ή μήπως όχι;