Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια συλλογή μελετών που επαναδημοσιεύονται με τροποποιήσεις. Πρόκειται για μελέτες οι οποίες έγιναν κατά τη διάρκεια των ετών 1968 - 1984 και σχετίζονται με τα γλωσσολογικά προβλήματα που θέτει η έννοια της εκφώνησης. Γενικό θέμα των μελετών είναι το εξής: η σημασία ενός εκφωνήματος ("το λεγόμενο") δεν περιέχει απλώς αναφορές στο γεγονός της εμφάνισης του, αλλά είναι ένας σχολιασμός του λόγου. Σε αυτό το πλαίσιο τοποθετείται η "πολυφωνική" αντίληψη της εκφώνησης που σκιαγραφείται στο βιβλίο "Les mots du discours" και αναπτύσσεται συστηματικά στα τελευταία κεφάλαια αυτής της συλλογής. Στο εκφώνημα γίνεται αναφορά στην εκφώνηση ως χώρο όπου εκφράζονται διάφορα "υποκείμενα". Αυτά δεν μπορούν να αναχθούν στην ενότητα του "ομιλούντος υποκειμένου", ενότητα που ωστόσο θεωρείται έννοια αδιαπραγμάτευτη στις γνωστές έγκυρες γλωσσολογικές θεωρίες. Έτσι προκύπτει μια έρευνα πάνω στη διαφορετική υπόσταση που αποδίδεται σε αυτά τα υποκείμενα, στον υποχρεωτικό ή προαιρετικό χαρακτήρα τους και στον τρόπο με τον οποίο δηλώνονται στη γραμματική οργάνωση της πρότασης.