Θα μπορούσε ποτέ να ενδιαφέρει ένα μελετητή της φιλοσοφικής σκέψης το έργο ενός κοινωνιολόγου ο οποίος τοποθετεί ρητά το γνωστικό του εγχείρημα έξω από τα όρια της φιλοσοφίας; Κι όμως, το έργο του Μαξ Βέμπερ δεν αποτελεί άσκηση ενός ακραίου θετικισμού, όπως πολύ συχνά πιστεύεται. Ο προβληματισμός που ενυπάρχει σ αυτό σχετικά με τη μεθοδολογία μιας ιστορικής επιστήμης καθαρά εμπειρικής έχει τις ρίζες του σε μια θεωρία της νεοτερικότητας, αποτελεί παρέμβαση στη διαμάχη ιστορικών και οικονομολόγων της εποχής του Βέμπερ και οφείλει πολλά στη σκέψη του Μαρξ και του Νίτσε. Υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί κανείς να κατανοήσει τις πράξεις των ανθρώπων σ ένα κοινωνικό περιβάλλον; Οι επιστήμες του ανθρώπου, προπαντός η ιστορία και η κοινωνιολογία, μπορούν να αξιοποιήσουν νόμους με καθολική ισχύ, όπως αυτοί των θετικών επιστημών; Σε αυτά τα ερωτήματα, που παραμένουν πάντα επίκαιρα, το βεμπεριανό έργο προσφέρει απαντήσεις που κάθε άλλο παρά παρωχημένες μπορούν να θεωρηθούν. Πάνω απ όλα, ο Βέμπερ μάς προσκαλεί να αναζητήσουμε τους δεσμούς ανάμεσα στον επιστημονικό ορθολογισμό και στις δομές που συγκροτούν τον κόσμο που αποκαλούμε "Δύση". Περιλαμβάνει τα κεφάλαια: "Στις πηγές της βεμπεριανής μεθοδολογίας: η πολεμική ενάντια στη γερμανική ιστορική σχολή", "Ο Max Weber και ο μαρξισμός", "Εξορθολογισμός και απομάγευση του κόσμου", "Η λογική του κατανοείν".