Τον Μάιο του έτους 323 π.Χ., ο Αλέξανδρος ο Μακεδών αρρωσταίνει ξαφνικά στη Βαβυλώνα και δέκα ημέρες αργότερα πεθαίνει. Ήταν μόλις 33 ετών, είχε ήδη κατακτήσει όλες τις χώρες του τότε γνωστού κόσμου, φθάνοντας μέχρι και τα βορειοδυτικά σύνορα της Ινδίας. Μέσα από μια ευχάριστη αφήγηση που καθηλώνει τον αναγνώστη, ο Πολ Ντόχερτι αναλύει την ξεχωριστή αυτή ιστορική μορφή που επέτυχε το ακατόρθωτο και μάλιστα σε τόσο νεαρή ηλικία. Ο Μεγάλος Κατακτητής προβάλλει εδώ ως ένα άλυτο αίνιγμα: ο άνθρωπος που ήθελε να είναι θεός, ο Έλληνας που ήθελε να είναι Πέρσης, ο υπέρμαχος της ελευθερίας που ωστόσο πέρασε σχεδόν όλη τη σύντομη ζωή του καταπατώντας την ελευθερία των άλλων, ο συμπονετικός φίλος και βασιλιάς που όμως δεν δίστασε να ισοπεδώσει την αρχαία πόλη της Τύρου... Μέσα σ αυτό το σκηνικό, ο Ντόχερτι εξετάζει τις συνθήκες που επικρατούσαν κυρίως τον τελευταίο χρόνο του βίου του ερευνώντας όσα στοιχεία υπάρχουν, σε μια απόπειρα να εξιχνιάσει τον μυστηριώδη θάνατο του Μεγάλου Στρατηλάτη. Οι θεωρίες που έχουν επικρατήσει είναι ότι ο Αλέξανδρος πέθανε είτε από υπερβολική δόση αλκοόλ ή ότι προσβλήθηκε από οξύτατη μορφή ελονοσίας. Μήπως όμως υπήρχαν και κάποιοι άλλοι πολύ πιο σκοτεινοί παράγοντες; Πριν μπει στη Βαβυλώνα, είχε λάβει μια προειδοποίηση: ο Ινδός ιερέας Κάλανος του είχε πει πως οι δυο τους σύντομα "θα ξαναϊδωθούν στη Βαβυλώνα". Ο μεγάλος αυτός στρατηλάτης περιστοιχιζόταν από εξαιρετικούς πολεμάρχους. Μήπως αυτοί οι επιθετικοί, βίαιοι και φιλόδοξοι άνδρες στράφηκαν τελικά εναντίον του ίδιου του αρχηγού τους; Μήπως αυτοί πήραν τελικά την απόφαση να κόψουν πρόωρα το νήμα της ζωής αυτού του νεαρού θεού;